تعادل در عصر دیجیتال

آگاهی از نحوه‌ی استفاده از فناوری می‌تواند به شما کمک کند تا بر مشکلات ناشی از آن چیره شوید.

در طولِ چند دهه‌ی اخیر، تمام جنبه‌های زندگی‌مان تحتِ تأثیر تحولات بزرگ مربوط به فناوری قرارگرفته‌اند. اما هنوز به‌اندازه‌ی کافی متوجه این مسئله نیستیم که چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان در حالِ تغییر دادنِ خانواده‌ها و رشدِ شناختی نسلِ جدید است.

تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها در جمع اکثر خانواده‌ها حضور دارند و اغلب منشأ جروبحث‌های زیادی میان اعضای خانواده‌ها هستند. بحث و مشاجرات زیادی بر سر اعتیادآور بودن رسانه‌ها صورت می‌گیرد، بر سر اینکه آیا اصلاً چنین اعتیادی وجود دارد یا نه و اینکه چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان بر توانایی تمرکز کردنِ ما اثر گذاشته است.

بر اساس یکی از پژوهش‌هایی که «کامن سنس»^[۱] انجام داده است، ۷۷ درصدِ والدین احساس می‌کنند که دست‌کم یک‌بار در هفته، زمانی که اعضای خانواده کنار یکدیگرند، وسایل دیجیتالی حواس فرزندانشان را پرت می‌کند. درصدِ روبه رشدی از نوجوانان (۴۱ درصد) نیز همین نکته را درباره‌ی والدینشان گزارش داده‌اند.

این یافته‌ها، زنگِ خطری برای خانواده‌هاست تا تأثیر فنّاوری بر زندگی‌هایشان را جدی بگیرند. پژوهش‌ها نشان از آن دارند که بسیاری از والدین نگران فرزندانشان‌اند. درنظرگرفتن این مسئله به‌مثابه تغییری که تأثیری گسترده و اجتماعی دارد، خانواده‌ها را با پرسش‌های مهمی درگیر می‌کند.

فنّاوری در عصرِ حاضر وجود دارد و کارهای بسیار بزرگی انجام می‌دهد. اما همچنان باید حوزه‌‌ی حریم شخصی حفظ شود، حوزه‌ای که به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و فناوری نتواند آن را از بین ببرد.

ما هنوز نتوانسته‌ایم به‌صورت کامل ماهیتِ این «اعتیاد» و تأثیر آن بر رشد کودکان را درک کنیم. باید همچنان دراین‌باره مطالعه و تلاش کنیم تا بفهمیم که چطور فنّاوری، حتی باوجوداینکه خودش مدام دارد تغییر می‌کند، در حالِ شکل دادنِ زندگی فرزندانمان است.

ما نسلی از انسان‌های عصر دیجیتالی به وجود آورده‌ایم که فکر می‌کنند می‌توانند درآن‌واحد چند کار را باهم انجام دهند و این می‌تواند به توانایی تمرکز کردنِ ما لطمه بزند. شواهد اولیه نشان از آن دارند که این مسئله در حالِ کاهشِ شکل‌های دیگر ارتباطاتِ انسانی‌ و لطمه زدن به توانایی پردازش و سازمان‌دهی داده‌ها در انسان‌ها هستند. گرچه این مسئله درباره‌ی تمام ماهایی که نمی‌توانیم حتی یک‌لحظه از تلفن‌های همراهمان دور شویم، صادق است، باید به تأثیرات فنّاوری بر فرزندانمان و رشد شناختی آن‌ها، توجه ویژه‌‌تری بکنیم.

آمارهای اخیرِ «کامن سنس» حاکی از آن‌اند که بیش از نیمی از نوجوان‌ها، در حالِ انجام تکالیفشان، از وسایل دیجیتالی استفاده می‌کنند. بیشتر نوجوان‌ها گمان نمی‌کنند که انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، به کیفیت کارهایشان آسیب می‌رساند، اما شواهدِ اولیه نتیجه‌ی معکوسی را نشان می‌دهند. انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند بهره‌وری فرد را کاهش دهد، چون بعد از عوض کردنِ کاری که مشغول انجامش بودیم، تغییر مسیر دادن زمان‌بر است و ذهن را خسته می‌کند و درنتیجه منجر به کاهش بازدهی کاری می‌شود.

پژوهش‌های اولیه‌ی دیگر حاکی از آن است که انجام چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند فیلتر کردن داده‌های بی‌ربط را برای بچه‌ها سخت‌تر کند. باید متوجه این واقعیت باشیم که شیوه‌ی زندگی بیش‌ازحد متصل ما به یکدیگر، باعث افزایش اختلالات حواس شده‌اند و درنظر داشته باشیم که این مسئله چه معنایی برای آینده‌ی جامعه‌ی ما دارد.

همچنین بر اساسِ این پژوهش‌ها، رسانه و فنّاوری منشأ تنش در میان اعضای خانواده‌های بسیاری‌ست. بازهم تأکید می‌کنم که حتی صرفِ آگاهی از این مسئله می‌تواند به والدین کمک کند تا راهکارهایی را برای مواجهه با این مشکل پیدا کنند.

چیزهای زیادی دراین‌باره باید یاد بگیریم که فنّاوری چطور در حال شکل دادن به زندگی ماست. اما نخست باید متوجهِ رفتار خودمان باشیم. با درکِ خطرات استفاده‌ی مشکل‌آفرین از رسانه‌ها، می‌توانیم کنترل بیشتری بر روش‌هایی داشته باشیم که توسط آن‌ها از گوشی‌، لپ‌تاپ و تبت‌هایمان در خانه و در میان اعضای خانواده استفاده می‌کنیم.

همان‌طور که به ادغامِ فنّاوری با تمام جنبه‌های زندگی‌مان ادامه می‌دهیم، باید به دنبال راهکارهایی باشیم و کارهایی انجام دهیم که ضامنِ انسانیتِ ما و این مسئله باشند که گرچه همگی ما به‌صورت الکترونیکی با یکدیگر در ارتباطیم، در حال از دست دادنِ توانایی برقراری ارتباط‌های انسانی نیستیم.

[۱] Common sense سازمانی مستقل و غیرانتفاعی که مسئولیت رشد کودکان در دنیای رسانه و تکنولوژی را بر عهده دارد.

تعادل در عصر دیجیتال

آگاهی از نحوه‌ی استفاده از فناوری می‌تواند به شما کمک کند تا بر مشکلات ناشی از آن چیره شوید.

در طولِ چند دهه‌ی اخیر، تمام جنبه‌های زندگی‌مان تحتِ تأثیر تحولات بزرگ مربوط به فناوری قرارگرفته‌اند. اما هنوز به‌اندازه‌ی کافی متوجه این مسئله نیستیم که چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان در حالِ تغییر دادنِ خانواده‌ها و رشدِ شناختی نسلِ جدید است.

تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها در جمع اکثر خانواده‌ها حضور دارند و اغلب منشأ جروبحث‌های زیادی میان اعضای خانواده‌ها هستند. بحث و مشاجرات زیادی بر سر اعتیادآور بودن رسانه‌ها صورت می‌گیرد، بر سر اینکه آیا اصلاً چنین اعتیادی وجود دارد یا نه و اینکه چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان بر توانایی تمرکز کردنِ ما اثر گذاشته است.

بر اساس یکی از پژوهش‌هایی که «کامن سنس»^[۱] انجام داده است، ۷۷ درصدِ والدین احساس می‌کنند که دست‌کم یک‌بار در هفته، زمانی که اعضای خانواده کنار یکدیگرند، وسایل دیجیتالی حواس فرزندانشان را پرت می‌کند. درصدِ روبه رشدی از نوجوانان (۴۱ درصد) نیز همین نکته را درباره‌ی والدینشان گزارش داده‌اند.

این یافته‌ها، زنگِ خطری برای خانواده‌هاست تا تأثیر فنّاوری بر زندگی‌هایشان را جدی بگیرند. پژوهش‌ها نشان از آن دارند که بسیاری از والدین نگران فرزندانشان‌اند. درنظرگرفتن این مسئله به‌مثابه تغییری که تأثیری گسترده و اجتماعی دارد، خانواده‌ها را با پرسش‌های مهمی درگیر می‌کند.

فنّاوری در عصرِ حاضر وجود دارد و کارهای بسیار بزرگی انجام می‌دهد. اما همچنان باید حوزه‌‌ی حریم شخصی حفظ شود، حوزه‌ای که به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و فناوری نتواند آن را از بین ببرد.

ما هنوز نتوانسته‌ایم به‌صورت کامل ماهیتِ این «اعتیاد» و تأثیر آن بر رشد کودکان را درک کنیم. باید همچنان دراین‌باره مطالعه و تلاش کنیم تا بفهمیم که چطور فنّاوری، حتی باوجوداینکه خودش مدام دارد تغییر می‌کند، در حالِ شکل دادنِ زندگی فرزندانمان است.

ما نسلی از انسان‌های عصر دیجیتالی به وجود آورده‌ایم که فکر می‌کنند می‌توانند درآن‌واحد چند کار را باهم انجام دهند و این می‌تواند به توانایی تمرکز کردنِ ما لطمه بزند. شواهد اولیه نشان از آن دارند که این مسئله در حالِ کاهشِ شکل‌های دیگر ارتباطاتِ انسانی‌ و لطمه زدن به توانایی پردازش و سازمان‌دهی داده‌ها در انسان‌ها هستند. گرچه این مسئله درباره‌ی تمام ماهایی که نمی‌توانیم حتی یک‌لحظه از تلفن‌های همراهمان دور شویم، صادق است، باید به تأثیرات فنّاوری بر فرزندانمان و رشد شناختی آن‌ها، توجه ویژه‌‌تری بکنیم.

آمارهای اخیرِ «کامن سنس» حاکی از آن‌اند که بیش از نیمی از نوجوان‌ها، در حالِ انجام تکالیفشان، از وسایل دیجیتالی استفاده می‌کنند. بیشتر نوجوان‌ها گمان نمی‌کنند که انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، به کیفیت کارهایشان آسیب می‌رساند، اما شواهدِ اولیه نتیجه‌ی معکوسی را نشان می‌دهند. انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند بهره‌وری فرد را کاهش دهد، چون بعد از عوض کردنِ کاری که مشغول انجامش بودیم، تغییر مسیر دادن زمان‌بر است و ذهن را خسته می‌کند و درنتیجه منجر به کاهش بازدهی کاری می‌شود.

پژوهش‌های اولیه‌ی دیگر حاکی از آن است که انجام چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند فیلتر کردن داده‌های بی‌ربط را برای بچه‌ها سخت‌تر کند. باید متوجه این واقعیت باشیم که شیوه‌ی زندگی بیش‌ازحد متصل ما به یکدیگر، باعث افزایش اختلالات حواس شده‌اند و درنظر داشته باشیم که این مسئله چه معنایی برای آینده‌ی جامعه‌ی ما دارد.

همچنین بر اساسِ این پژوهش‌ها، رسانه و فنّاوری منشأ تنش در میان اعضای خانواده‌های بسیاری‌ست. بازهم تأکید می‌کنم که حتی صرفِ آگاهی از این مسئله می‌تواند به والدین کمک کند تا راهکارهایی را برای مواجهه با این مشکل پیدا کنند.

چیزهای زیادی دراین‌باره باید یاد بگیریم که فنّاوری چطور در حال شکل دادن به زندگی ماست. اما نخست باید متوجهِ رفتار خودمان باشیم. با درکِ خطرات استفاده‌ی مشکل‌آفرین از رسانه‌ها، می‌توانیم کنترل بیشتری بر روش‌هایی داشته باشیم که توسط آن‌ها از گوشی‌، لپ‌تاپ و تبت‌هایمان در خانه و در میان اعضای خانواده استفاده می‌کنیم.

همان‌طور که به ادغامِ فنّاوری با تمام جنبه‌های زندگی‌مان ادامه می‌دهیم، باید به دنبال راهکارهایی باشیم و کارهایی انجام دهیم که ضامنِ انسانیتِ ما و این مسئله باشند که گرچه همگی ما به‌صورت الکترونیکی با یکدیگر در ارتباطیم، در حال از دست دادنِ توانایی برقراری ارتباط‌های انسانی نیستیم.

[۱] Common sense سازمانی مستقل و غیرانتفاعی که مسئولیت رشد کودکان در دنیای رسانه و تکنولوژی را بر عهده دارد.

تعادل در عصر دیجیتال

آگاهی از نحوه‌ی استفاده از فناوری می‌تواند به شما کمک کند تا بر مشکلات ناشی از آن چیره شوید.

در طولِ چند دهه‌ی اخیر، تمام جنبه‌های زندگی‌مان تحتِ تأثیر تحولات بزرگ مربوط به فناوری قرارگرفته‌اند. اما هنوز به‌اندازه‌ی کافی متوجه این مسئله نیستیم که چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان در حالِ تغییر دادنِ خانواده‌ها و رشدِ شناختی نسلِ جدید است.

تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها در جمع اکثر خانواده‌ها حضور دارند و اغلب منشأ جروبحث‌های زیادی میان اعضای خانواده‌ها هستند. بحث و مشاجرات زیادی بر سر اعتیادآور بودن رسانه‌ها صورت می‌گیرد، بر سر اینکه آیا اصلاً چنین اعتیادی وجود دارد یا نه و اینکه چطور شیوه‌ی زندگی دیجیتالمان بر توانایی تمرکز کردنِ ما اثر گذاشته است.

بر اساس یکی از پژوهش‌هایی که «کامن سنس»^[۱] انجام داده است، ۷۷ درصدِ والدین احساس می‌کنند که دست‌کم یک‌بار در هفته، زمانی که اعضای خانواده کنار یکدیگرند، وسایل دیجیتالی حواس فرزندانشان را پرت می‌کند. درصدِ روبه رشدی از نوجوانان (۴۱ درصد) نیز همین نکته را درباره‌ی والدینشان گزارش داده‌اند.

این یافته‌ها، زنگِ خطری برای خانواده‌هاست تا تأثیر فنّاوری بر زندگی‌هایشان را جدی بگیرند. پژوهش‌ها نشان از آن دارند که بسیاری از والدین نگران فرزندانشان‌اند. درنظرگرفتن این مسئله به‌مثابه تغییری که تأثیری گسترده و اجتماعی دارد، خانواده‌ها را با پرسش‌های مهمی درگیر می‌کند.

فنّاوری در عصرِ حاضر وجود دارد و کارهای بسیار بزرگی انجام می‌دهد. اما همچنان باید حوزه‌‌ی حریم شخصی حفظ شود، حوزه‌ای که به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و فناوری نتواند آن را از بین ببرد.

ما هنوز نتوانسته‌ایم به‌صورت کامل ماهیتِ این «اعتیاد» و تأثیر آن بر رشد کودکان را درک کنیم. باید همچنان دراین‌باره مطالعه و تلاش کنیم تا بفهمیم که چطور فنّاوری، حتی باوجوداینکه خودش مدام دارد تغییر می‌کند، در حالِ شکل دادنِ زندگی فرزندانمان است.

ما نسلی از انسان‌های عصر دیجیتالی به وجود آورده‌ایم که فکر می‌کنند می‌توانند درآن‌واحد چند کار را باهم انجام دهند و این می‌تواند به توانایی تمرکز کردنِ ما لطمه بزند. شواهد اولیه نشان از آن دارند که این مسئله در حالِ کاهشِ شکل‌های دیگر ارتباطاتِ انسانی‌ و لطمه زدن به توانایی پردازش و سازمان‌دهی داده‌ها در انسان‌ها هستند. گرچه این مسئله درباره‌ی تمام ماهایی که نمی‌توانیم حتی یک‌لحظه از تلفن‌های همراهمان دور شویم، صادق است، باید به تأثیرات فنّاوری بر فرزندانمان و رشد شناختی آن‌ها، توجه ویژه‌‌تری بکنیم.

آمارهای اخیرِ «کامن سنس» حاکی از آن‌اند که بیش از نیمی از نوجوان‌ها، در حالِ انجام تکالیفشان، از وسایل دیجیتالی استفاده می‌کنند. بیشتر نوجوان‌ها گمان نمی‌کنند که انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، به کیفیت کارهایشان آسیب می‌رساند، اما شواهدِ اولیه نتیجه‌ی معکوسی را نشان می‌دهند. انجام دادن چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند بهره‌وری فرد را کاهش دهد، چون بعد از عوض کردنِ کاری که مشغول انجامش بودیم، تغییر مسیر دادن زمان‌بر است و ذهن را خسته می‌کند و درنتیجه منجر به کاهش بازدهی کاری می‌شود.

پژوهش‌های اولیه‌ی دیگر حاکی از آن است که انجام چند کار به‌صورت هم‌زمان، می‌تواند فیلتر کردن داده‌های بی‌ربط را برای بچه‌ها سخت‌تر کند. باید متوجه این واقعیت باشیم که شیوه‌ی زندگی بیش‌ازحد متصل ما به یکدیگر، باعث افزایش اختلالات حواس شده‌اند و درنظر داشته باشیم که این مسئله چه معنایی برای آینده‌ی جامعه‌ی ما دارد.

همچنین بر اساسِ این پژوهش‌ها، رسانه و فنّاوری منشأ تنش در میان اعضای خانواده‌های بسیاری‌ست. بازهم تأکید می‌کنم که حتی صرفِ آگاهی از این مسئله می‌تواند به والدین کمک کند تا راهکارهایی را برای مواجهه با این مشکل پیدا کنند.

چیزهای زیادی دراین‌باره باید یاد بگیریم که فنّاوری چطور در حال شکل دادن به زندگی ماست. اما نخست باید متوجهِ رفتار خودمان باشیم. با درکِ خطرات استفاده‌ی مشکل‌آفرین از رسانه‌ها، می‌توانیم کنترل بیشتری بر روش‌هایی داشته باشیم که توسط آن‌ها از گوشی‌، لپ‌تاپ و تبت‌هایمان در خانه و در میان اعضای خانواده استفاده می‌کنیم.

همان‌طور که به ادغامِ فنّاوری با تمام جنبه‌های زندگی‌مان ادامه می‌دهیم، باید به دنبال راهکارهایی باشیم و کارهایی انجام دهیم که ضامنِ انسانیتِ ما و این مسئله باشند که گرچه همگی ما به‌صورت الکترونیکی با یکدیگر در ارتباطیم، در حال از دست دادنِ توانایی برقراری ارتباط‌های انسانی نیستیم.

[۱] Common sense سازمانی مستقل و غیرانتفاعی که مسئولیت رشد کودکان در دنیای رسانه و تکنولوژی را بر عهده دارد.